مدح و ولادت امام هادی ( علی النقی ) علیه‌السلام
تـا کــتــاب آفــریــنــش بــاز شــد عــاشـقـی بـال و پـرِ پــرواز شـد تا که قـدری آب و خاک آدم شود بـا دم هــو یـا عــلـی اعـجـاز شـد عـشق سـهـم هر کـسی آنجا نـبود حکمت این موهبت چون راز شد تا دل ما بـسته شد بر زلـف عشق درب‌هـای رحـمـت حـق بـاز شـد ابـــتــدای راه بــود و اشــتــیـــاق یا عـلـی گـفـتـیـم عـشـق آغاز شد با عـلی شد بر بـشر نـعـمت تـمام عشـق یـعـنی روی حیدر والسلام اندک اندک جمع مـستان می‌رسند در غـدیـر خـم به جانان می‌رسند العـطـش گـویـان پی سـاقی عـشق پای این خُـم می پرستان می‌رسند تا در آن بـرکه به قـربـانش روند حاجـیان از عـید قـربـان می‌رسند از فلک شـمس و قـمـرها تا کـنند جشن حیدر را چـراغان می‌رسند کاش مـا را هم علی مـهـمان کـند با کـسانی که به ایـشـان می‌رسـند هر که خـواهد تا غـدیـر خـم رود یـک عـلـی بـایـد هـدایـتـگـر شود یک علی که هادی این شادی است یک علی که هم نقی هم هادی است یک علی که جـامـعـه دارد به لب لطف او عـادات مادر زادی است مهـبـط الـوحـیی که از انـفـاس او در مـیـان سـیـنـه‌هـا آبــادی اسـت کـاش مـا را هــم اسـیـر او کـنـنـد بند عـشقـش برتر از آزادی است با نگـاهـش ما غـدیـری می‌شـویم آن علی که هم نقی هم هادی است الـسـلام ای مـظهـر کـهـف الـورا مــعــدن رحــمــت امــام ســامـرا آمــدی و شــعــلــه ثـاقـب رسـیــد عشق بر دلها ز شش جانب رسید بخت برگـشـتـه به دلها روی کرد تیر مـژگـانت که بر حاجب رسید چرخش چرخ و فلک را محوری محـفـل پـروانـه را صاحب رسید لافــتــی الا عــلــی آمــد مــگـــر کـه عـلـی بـن ابـیـطـالـب رســیـد دیــده واکـردی صـدا زد هـاتـفـی آیــه‌هــای سـجــده واجـب رسـیـد عطـر و بویت را بهاران گـفته‌اند مور کـویت را سـلـیـمان گـفـته‌اند چـشـم هـایت مـوضع پـیـغـمـبـری ابــروانـت ذالــفــقــار حــیـــدری لـشـگـر مـژگـانـت ارکـان الـبـلاد بـا نـگـاهـت فـاتـح هـر کـشـوری مظهر حیی که با یک گوشه‌چـشم شـیــر را از پــرده در مـی‌آوری دعوت الحـسناست خـال روی تو عاشـقان را اینچـنین حج می‌بـری حـیّ قــبـل حـی تـویـی بـعـد حـی با قدت برپاست محـشر محـشری با تـو هـر ویـرانـه‌ای آبادی است هرچه داریم از امـام هـادی است سـامـرایـت مـلـجـا درمــانــدگــان سفـره‌ات از بی‌کـران تا بی‌کـران بـارگــاهـت جـنّـت روی زمــیــن فـرش‌های مـرقـدت هـفـت آسمان بـرنــمـی‌گـردد گـدایـت نــا امـیــد هـیچ‌کـس از تو نـدارد این گـمـان دست‌های ما به سـویت شـد بـلـنـد دسـتـگـیـری کـن امـام مـهــربـان ای که مـانـدی دور از کرب وبلا لطف کن ما را به شش‌گوشه رسان از تـو می‌خـواهـیـم امــام سـامـرا اربــعــیـن پــای پــیــاده کــربــلا |